Het Wilde Westen
Blijf op de hoogte en volg Sanne en Arnoud
23 September 2016 | Verenigde Staten, Lockhart
Natuurlijk ontbrak er nog wat aan de vorige blog: op een mooie vrijdagavond in Austin, op het dakterras van een café waar een countryband zijn nummers speelde, was daar opeens een ring en een aanzoek. Er waren natte ogen en een 'JA'. We willen het nu echt bekend maken: we zijn verloofd!!
Hoe maak je nu een goede brug van dit moment naar wat er na Austin gebeurde? Geen idee. Met een ring om Sanne haar vingers en het navigatiesysteem in haar handen reden we een paar dagen later Austin uit. We reden naar het westen, de streek Hill Country in. Het viel ons meteen op hoe groen en liefelijk het er is. Heuvels met groene bomen en struiken, veel bloemen en veel vlinders. Onderweg maakten we een stop bij het geboortehuis van president Lyndon Johnson, de opvolger van John F Kennedy. In het kleine geboortehuis van Johnson kregen we een rondleiding en in het naastgelegen museum leerden we meer over het presidentschap van deze toch wat onbekende president.
We slapen de komende nachten in Fredericksburg, een pitoresk stadje dat ooit door Duitsers gesticht is. In veel restaurantjes kun je schnitzel en bradwürst eten, maar we vinden gelukkig ook nog een ouderwetse saloon waar we goede steak eten met lokale wijn erbij. Want wijn: dat wordt in deze omgeving overal gemaakt. Het blijkt na Californië en New York zelfs de derde wijnstreek van de VS te zijn. Langs de weg zien we overal wijngaarden en wijnhuizen. We stoppen bij één van deze wijnhuizen en krijgen een uitgebreide proeverij.
In Hill Country is ook veel mooie natuur te vinden. We beklimmen in 44 graden de Enchanted Rock, een grote kale, stijle heuvel waar vanaf je een geweldig uitzicht over de omgeving hebt. Mocht je als lezer deze beklimming ook ooit willen ondernemen: zeker doen, maar kies een beter tijdstip en een lagere temperatuur uit! Gelukkig zijn er ook veel mooie natuurparken met water te bezoeken. We zwemmen in de sprookjesachtige Hamilton Pool, een meertje met waterval dat vroeger onderdeel van een grot was. Deze grot stortte deels in waardoor het meer nu in de openlucht ligt, maar nog steeds kun je onder rotswanden doorzwemmen. Twintig kilometer verderop ligt Jacobs Well, een natuurlijke bron van 37 meter diep. Door het heldere grondwater kun je tot opvallend diep kijken, en de felle kleuren van de waterplanten in combinatie met de zon maken Jacobs Well erg bijzonder.
Na een dag in de natuur zoeken we verkoeling in de oudste dancehall van Texas: de Gruene Hall. In deze houten zaal, waar we kunnen kiezen tussen picknicktafels en de dansvloer (het werden de picknicktafels), hebben de groten der countryaarde allemaal opgetreden: Willy Nelson, Merle Haggard, Johnny Cash en ga nog maar even door. Vanavond is het podium voor drie doorgewinterde singer songwriters (Bo Porter, Bret Graham en David Lee) die de avond vullen met hun eigen muziek, covers en vooral heel veel coybowanekdotes. Als we om ons heen kijken zit de zaal gevuld met mannen met witte cowboyhoeden, sommigen met een revolver zichtbaar op hun zak en hoogblonde vrouwen met een flesje Bud Light. Dichterbij Texas komen we niet.
Over het hart van Texas gesproken: de volgende avond zijn we in de zogenoemde bbq-hoofdstad van Texas, Lockhart. Volgens internet en onze reisgids móéten we daar eten in Black's Barbecue, een restaurant dat al sinds 1932 bestaat en bekend staat als beste bbqrestaurant van Texas, en misschien wel van het hele land. Verwachtingsvol parkeren we onze auto voor de deur en lopen naar binnen. We verwachten rennende dames met grote schotels vol vlees en overal oplaaiend barbecuevuur. Wat we zien is bijna onbeschrijvelijk: we worden teruggegooid in de jaren 50. Black's Barbecue blijkt een kleine diner waar twee oude echtparen zich buigen over hun spareribs en de radio alleen muziek speelt van minstens 60 jaar geleden. We moeten het vlees bestellen aan een balie en bijgerechten scheppen we op van een buffet. Bijkomend van deze cultuurschok gaan we zitten aan een tafeltje. Als we een eerste hap van de spareribs nemen, valt alles op zijn plek: nog nooit hebben we ze zo lekker gegeten. Deep in the heart of Texas!!
Hoe maak je nu een goede brug van dit moment naar wat er na Austin gebeurde? Geen idee. Met een ring om Sanne haar vingers en het navigatiesysteem in haar handen reden we een paar dagen later Austin uit. We reden naar het westen, de streek Hill Country in. Het viel ons meteen op hoe groen en liefelijk het er is. Heuvels met groene bomen en struiken, veel bloemen en veel vlinders. Onderweg maakten we een stop bij het geboortehuis van president Lyndon Johnson, de opvolger van John F Kennedy. In het kleine geboortehuis van Johnson kregen we een rondleiding en in het naastgelegen museum leerden we meer over het presidentschap van deze toch wat onbekende president.
We slapen de komende nachten in Fredericksburg, een pitoresk stadje dat ooit door Duitsers gesticht is. In veel restaurantjes kun je schnitzel en bradwürst eten, maar we vinden gelukkig ook nog een ouderwetse saloon waar we goede steak eten met lokale wijn erbij. Want wijn: dat wordt in deze omgeving overal gemaakt. Het blijkt na Californië en New York zelfs de derde wijnstreek van de VS te zijn. Langs de weg zien we overal wijngaarden en wijnhuizen. We stoppen bij één van deze wijnhuizen en krijgen een uitgebreide proeverij.
In Hill Country is ook veel mooie natuur te vinden. We beklimmen in 44 graden de Enchanted Rock, een grote kale, stijle heuvel waar vanaf je een geweldig uitzicht over de omgeving hebt. Mocht je als lezer deze beklimming ook ooit willen ondernemen: zeker doen, maar kies een beter tijdstip en een lagere temperatuur uit! Gelukkig zijn er ook veel mooie natuurparken met water te bezoeken. We zwemmen in de sprookjesachtige Hamilton Pool, een meertje met waterval dat vroeger onderdeel van een grot was. Deze grot stortte deels in waardoor het meer nu in de openlucht ligt, maar nog steeds kun je onder rotswanden doorzwemmen. Twintig kilometer verderop ligt Jacobs Well, een natuurlijke bron van 37 meter diep. Door het heldere grondwater kun je tot opvallend diep kijken, en de felle kleuren van de waterplanten in combinatie met de zon maken Jacobs Well erg bijzonder.
Na een dag in de natuur zoeken we verkoeling in de oudste dancehall van Texas: de Gruene Hall. In deze houten zaal, waar we kunnen kiezen tussen picknicktafels en de dansvloer (het werden de picknicktafels), hebben de groten der countryaarde allemaal opgetreden: Willy Nelson, Merle Haggard, Johnny Cash en ga nog maar even door. Vanavond is het podium voor drie doorgewinterde singer songwriters (Bo Porter, Bret Graham en David Lee) die de avond vullen met hun eigen muziek, covers en vooral heel veel coybowanekdotes. Als we om ons heen kijken zit de zaal gevuld met mannen met witte cowboyhoeden, sommigen met een revolver zichtbaar op hun zak en hoogblonde vrouwen met een flesje Bud Light. Dichterbij Texas komen we niet.
Over het hart van Texas gesproken: de volgende avond zijn we in de zogenoemde bbq-hoofdstad van Texas, Lockhart. Volgens internet en onze reisgids móéten we daar eten in Black's Barbecue, een restaurant dat al sinds 1932 bestaat en bekend staat als beste bbqrestaurant van Texas, en misschien wel van het hele land. Verwachtingsvol parkeren we onze auto voor de deur en lopen naar binnen. We verwachten rennende dames met grote schotels vol vlees en overal oplaaiend barbecuevuur. Wat we zien is bijna onbeschrijvelijk: we worden teruggegooid in de jaren 50. Black's Barbecue blijkt een kleine diner waar twee oude echtparen zich buigen over hun spareribs en de radio alleen muziek speelt van minstens 60 jaar geleden. We moeten het vlees bestellen aan een balie en bijgerechten scheppen we op van een buffet. Bijkomend van deze cultuurschok gaan we zitten aan een tafeltje. Als we een eerste hap van de spareribs nemen, valt alles op zijn plek: nog nooit hebben we ze zo lekker gegeten. Deep in the heart of Texas!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
