Wilde Wildernis

We rijden van de keurige uitgestrekte akkers van Canada de Amerikaanse grens over. De grenscontroles aan de weg zijn een wereld van verschil met die op vliegvelden. Geen rij, een vriendelijke officier die vraagt waar we vandaan komen en doorrijden maar. Hoeveel verschil kan een grens maken: meteen komen we in de wildernis van het noorden van de staat New York terecht. De snelweg wordt een highway, eigenlijk een veredelde eenbaans provinciale weg, die kronkelt door de bossen. De Indian Summer is in volle gang en overal kleuren bomen groen, rood, oranje en geel. Af en toe rijden we door een dorpje. De huizen zijn slecht onderhouden, de tuinen vaak een rommel. We zien een kroeg, een tankstation, een school, een brandweerkazerne en dan zijn we het dorp alweer uit. We verwonderen ons over hoe het leven hier moet zijn.

We boeken een cottage aan de rand van zo'n dorp: Sabael. De eigenaresse blijkt ver in de 80 te zijn. Ze is geboren in het huis wat nu 'Cottage 1' is en heeft in 1946 van dit terrein een huisjespark gemaakt. Onze cottage is simpel, maar heeft een veranda met een prachtig uitzicht over het meer Indian Lake. We willen 's avonds barbecuen, dus gaan we op zoek naar een supermarkt. In Sabael lijken we beet te hebben, maar helaas: de supermarkt staat leeg en is te koop. We vragen het aan een voorbijganger. De vrouw glimlacht, het dorp is een paar jaar geleden failliet gegaan en daarbij heeft het dorpsbestuur de subsidie aan de supermarkt moeten stoppen. De dichtstbijzijnde supermarkt is in een ander dorp, een half uur verderop. De 'Liquor Store' is nog wel open, we lopen naar binnen. Het blijkt een café te zijn waarin de 4 stamgasten verstoord achterom kijken naar het onverwachte en onbekende bezoek. Beschroomd vragen we aan de barvrouw of hier de 'Liquor Store' is. Ze pakt een sleutel en neemt ons mee. Ze opent ergens een deur, waarachter schappen drank staan. Ze gaat achter de kassa zitten en voila: de slijterij van Sabael.

We geven ons over aan het leven in de wildernis van New York en gaan met een roeiboot het Indian Lake op. We varen langs verschillende eilanden die we wandelend verkennen. We zijn de enigen op het meer en op de eilanden, een voor ons Nederlanders bijna onwerkelijke ervaring. We komen erachter dat we er eigenlijk wel aan kunnen wennen. 's Avonds barbecuen we en als de zon onder is, ruimen we alles secuur op. De eigenaresse heeft ons gewaarschuwd dat voedselresten beren kunnen aantrekken en op zoveel wildlife zitten we nu ook niet te wachten..

Als we wakker worden is het alweer de laatste volle dag van onze robuuste roadtrip. We besluiten dat we deze moeten afsluiten, waar we begonnen zijn: in Kinderhook. We checken in in hetzelfde motel als de eerste dag van de roadtrip en rijden naar het centrum van Kinderhook.

Epiloog

Als we door Broad Street lopen, merken we dat we ons erg thuisvoelen in Kinderhook. Voor het stadhuis hangt een mededelingenbord. De yogacursus begint volgende week, in maart zijn er burgemeesterverkiezingen en er wordt een dringend verzoek gedaan of hondenbezitters toch echt de poep van hun huisdier willen opruimen. In ons hoofd komen allerlei toekomstplannen naar boven. De school is net uit, de kinderen rennen naar de schoolbus. In het café horen we gelach en gepraat. De dominee sluit net de kerk af. Dan passeren we de lokale makelaar. We knijpen elkaar in de hand: zullen we?