Ademloze Autoritten

Ongemakkelijk grinnikend liggen we in bed. De kamermuren in ons motel in Providence lijken van karton, in ons bed liggen haren die niet van onszelf zijn, een van onze voorgangers op deze kamer heeft het 'no smoking principe' niet helemaal goed begrepen en door de mini gordijntjes schijnt het licht van de snelweg alsof het overdag is. We slapen vannacht in Rhode Island, de rijkste staat van de VS, maar we hebben duidelijk een foute motelkeuze gemaakt.

Hoe anders was het de nachten ervoor, toen we in de binnenlanden van de staat New York en West-Massachusetts terechtkwamen in sfeervolle motels op het platteland. Nadat we woensdagochtend onze huurauto, een knalrode Chevy, hadden opgehaald in New York City reden we vier uur naar het noorden. Een mooie, glooiende autoroute langs de Hudsonrivier, waar eeuwen geleden de Duitsers zich als eerste vestigden omdat het zo op het Rijndal leek. Aan het eind van de middag komen we aan in Kinderhook, een van oorsprong Nederlandse nederzetting. Na drie dagen in New York te hebben rondgelopen is de rust van dit dorpje een groot, maar welkom contrast. Veel meer dan een paar huizen, een restaurantje/dorpscafe en een Dutch Reformed Church is er niet.

We ontbijten de volgende ochtend bij een appelboerderij waar ze onder andere 'Dutch Applepie' verkopen. Dan rijden we naar de grote toeristische attractie van Kinderhook: het huis waar Martin van Buren, de 8e president van de VS, tot zijn dood heeft gewoond. Als we het 'information centre' binnenlopen, schrikt de dienstdoende gids van het onverwachte bezoek; we zijn om half 12 blijkbaar de eerste gasten van het Martin van Buren-huis op deze dag. Net voordat onze tour door het huis begint, komt er zowaar nog een bejaard echtpaar binnen. Overvallen door de plotselinge grote opkomst krijgen we een levendige en interessante rondleiding van ruim een uur.

Na een kort bezoek aan het graf van Martin van Buren op het Kinderhook Cemetry, stappen we in onze auto en rijden richting het oosten de staat Massachusetts binnen. Ons volgende doel is Spencer, een klein dorpje dat vooral bekend is om de Saint Josephs Abbey, een trappistenklooster dat het enige Amerikaanse trappistenbier brouwt. Het klooster ligt op een heuvel waar vanaf je een geweldig uitzicht hebt over velden, akkers en bossen. Bij de ingang van het klooster ontmoeten we toevallig een broeder die te gast is in het klooster. Als we vertellen dat we uit Nederland komen en op steenworp afstand van de Koningshoeve wonen, begint hij enthousiast te vertellen. Over zijn voorliefde voor La Trappe, zijn eigen kloosterleven, de abdij van Spencer en heel veel meer. Dan nodigt hij ons uit om een uur later de Vespersviering bij te wonen, iets wat wij meteen accepteren. Tijdens de Vespers vanuit de donkere, maar indrukwekkende kloosterkapel, zien we dat broedergemeenschap van Spencer nog groot is. We tellen ruim 40 broeders, waaronder verrassend veel jongere.

We kopen een fourpack Spencerbiertjes, en rijden door richting het zuiden. De bossen en heuvels veranderen in steden en snelwegen als we de staat Connecticut binnenrijden. De voorsteden van New Haven beloven niet veel goeds, maar zodra we het centrum bereiken staan we midden tussen de imposante gebouwen van Yale University. Deze in 1701 opgerichte universiteit heeft volgens velen de mooiste campus van de VS en al snel snappen we waarom. Overal staan grote, gotische universiteitsgebouwen, met binnentuinen en pleintjes waar veel studenten rustig zitten te studeren of zich naar het volgende college haasten. Elke faculteit, college genoemd, heeft een eigen gebouw. Ondanks dat veel gebouwen en binnenplaatsen niet openbaar zijn, kunnen we uren rondlopen over de campus. Eén van de weinige gebouwen die wel open is, is uiteraard de theologiefaculteit. Na een lunch in één van de vele studentenkoffietenten gaan we weer verder, Rhode Island wacht op ons.

De nacht in Providence was kort. En als dan ook nog eens 's morgens het brandalarm af gaat, weten we niet hoe snel we onze huurauto de snelweg op moeten sturen. Terwijl de lucht langzaam weer blauw kleurt en de temperatuur naar de 30 graden klimt, rijden we Newport binnen. Deze stad in het zuiden van Rhode Island is bekend door de grote villa's in de buitenwijken en langs de zeekliffen. Er is zelfs een officiële toeristenroute uitgestippeld die je langs de hoogtepunten voert. Toerist als we zijn, volgen we braaf die route en vergapen ons aan de grote huizen, waar vroeger de fabrieksbazen, bankdirecteuren en politici woonden. Veel van de huizen zijn nu een museum, ingericht in Victoriaanse stijl, met uitzicht op de Atlantische Oceaan.

We hebben in een kleine week al veel gezien, van de rustige dorpen in het binnenland tot de toeristentoppers aan de kust. Als we Rhode Island achter ons laten, besluiten we om een korte 'autobreak' te nemen aan de kust. We gaan vakantievieren als een echte New Englander, en dat kan alleen op Cape Cod!