De onoverwinnelijke Olympics

Daar zaten we dan. In een overvolle studentenlunchroom in Nashville, klaar voor ons gloriemoment. Over een kwartier zouden wij op een van de televisies van het cafe Ranomi Kromowidjojo naar een gouden plak op de 50meter zien zwemmen, ten koste van de Amerikanen die al zoveel gewonnen hebben afgelopen weken. We zouden als enige gaan opspringen en juichen om Neerlands triomf. We wachtten 5 minuten, 10 minuten, een kwartier.. Op het moment dat Ranomi van start zou gaan, schakelde de NBC over naar de reclame, 5 minuten later werd gestart met de tweede helft van de volleybalwedstrijd USA-Servië. Een uur later moesten we via sms van Kees vernemen dat Nederland maar liefst twee medailles had gewonnen. De Olympische Spelen zijn een Chinees en Amerikaans feestje, en als je het sporttoernooi in de VS volgt, zie je eigenlijk ook enkel de Amerikaanse successen. De beachvolleybalwedstrijd tussen Nederland en VS werd door NBC geskipt voor het basketbaltoernooi en tot op dit moment hebben we nog niks gezien van de 50 meter finale. Daarentegen verheugen we ons op de basketbalfinale a.s. zaterdag. Iedereen hier verwacht een onderling duel tussen China en VS, en juist die wedstrijd mogen we in New York gaan bekijken.

Terug naar Nashville, de stad waar we afgelopen drie dagen hebben verbleven. De stad ademt muziek en is ook niet bang om dit uit te dragen: 3 muziekhallen ter grootte van de HMH en Ahoy telt de stad, 1 extra is in aanbouw. Er rijden gratis bussen om mensen tussen de verschillende podia en uitgaansstraten (waar overal livemuziek wordt gespeeld) te verbinden en toeristentrekker nummer-1 is de Country Hall of Fame, met daarbij een gigantisch museum over de geschiedenis en de grootheden van de countrymuziek. We kijken daar onze ogen uit, zeker als we erachter komen dat er een halve afdeling gewijd is aan Arnoud's held Merle Haggard. 's Avonds trekken we naar Lower Broadway, dat niks met musicals te maken heeft, maar waar in alle kroegen livemuziek wordt gespeeld; vooral country, her en der rock of blues. Onze zoektocht naar de Amerikaanse muziek heeft in Nashville niet alleen het eindpunt, maar ook het hoogtepunt. 

Op dit moment zitten we op het vliegveld van Nashville, wachtend op de vlucht naar Atlanta. Hier hebben we een razendsnelle overstap (37 minuten), waarna we doorvliegen naar Washington DC. We zijn benieuwd welk Amerika we hier aantreffen!